تنها باورمان ده ، خدایا! - تنها علمدار هیئت تعزیه خوانی حضرت ابوالفضل (ع) روستای ده زیار

تنها علمدار هیئت تعزیه خوانی حضرت ابوالفضل (ع) روستای ده زیار

چهارشنبه 85 آبان 17 :: 2:59 عصر :: نویسنده : خادمان هیئت تعزیه خوانی حضرت ابوالفضل(ع) ده زیار

(( اَللّهُمَّ الرزُقنا تُوفیقِ شَهادَةِ فی سَبیلک ))

خدایا توفیق ، مرگ در راه خودت را قسمت و روزیمان گردان.

بیائید باور کنیم که شهدا آدمهای عجیب و غریبی نبودند . بیائید باور کنیم که شهدا هم مثل من وتو بودند ، آره مثل من وتو . شهدا بچه های همین کشور و آب و خاک بودند. بعضی ها طوری از شهدا حرف می زنند که انگار اونها موجوداتی غیر طبیعی هستند که زندگی کردن و رفتار و کردارشون توی یک دنیای دیگه اتفاق افتاده ! نه ایشان هم مثل من و تو ، بچه های همین کوچه و محله ، توی همین کوچه ها قایم باشک بازی می کردند، دعوا و بزن بخور ، سر همدیگر را شکستن و هزار تا بازیگوشی و شیطونی دیگه.

شهدا ، هم بچه های آروم سر به زیر دارند ، هم بچه های شیطون . یه عده شون اینقدر بازیگوش بودند که عالم و آدم از دست شلوغ بازی هاشون کلافه شده بودند و یه سری شـون هم اینـقـدر نـور بـالـا می زدنـد کــه قیافـه شـون از دور داد مـی زد این یک شـهیده!!!

شهید زنده سردار حاج قاسم سلیمانی

اما این وسط آن چیزی که هنوز نصیب من و تو نشده و به گفته رهبر باعث شده که دروازه شهادت الآن به کانالی تنگ تبدیل بشود ، نفس قدسی بعضی ها بود که با همون بچه های شیطون کاری کرد که راه صد ساله عرفان و سلوک را یک شبه رفتند و شدند کسانی که حضرت امام علی (ع) در وصفشان فرموده : کسانی هستند که هنوز به دنیا نیومده با ما در ثواب مجاهدتهای در راه خدا شریکند و دین خدا به وسیله این افراد پایدار می ماند.

پس بیائید باور کنیم و از خداوند متعال بخواهیم تا این باور را در وجود ما القا کند که شهادت دست نیافتنی نیست . شهادت منتظر من و این صدای گرم سیدالشهدا (ع) است که من و شما را صدا می زند که کربلا هنوز منتظر ماست.... بیا تا برویم....